En güzel zamanlarimdi ve ben bunun farkinda degildim..
Cunku uyumaya bile firsatim yoktu.. Genelinde sarhostum.. Ayikken de mutluluktan.
Bir elim cebmde kagit paralari sayarken,diger elim elindeydi..
Dedim ya.. Mutluydum..
Eger birileri cikip,o zamanlarin benim en guzel zamanlarim oldugunu soyleseydi.
Belki de zamani ya da dunyayi durduracak bi formul bulabilirdim.. En azindan denerdim..
Ve simdi bu kohne,karanlik gecelerde yalniz uyumaktansa,sabahlari uygunsuz uyanmayi tercih ederdim,yastiksiz yatagimda..
Simdi zaman gittikce daraliyor ve arkada biraktigim bosluk artiyor..
Saniyorum yaslaniyorum kismen!.
Ve bu eskisehir gunesinin altinda curuyorum iste..
Yaptigim cocukluklarin yerini koca bi okuz aldi..
Ve daha once bu sehirde ki kadinlar bir okuze hic bu kadar yakindan bakmamisti..
Aslinda bildikleri tek sey kahve,makyaj ve vitrinler..
Hic kimse bizi karsiliksiz sevmedi ve sevmeyecekte..
Gecmiste mutlu oldugunuz insan su an hayatin kopegi olmus ama sonuc olarak nefes alirken,siz,bende dahil bu boktan terkedilmisler denizinde boguluyoruz.. Daha kotulerimizde var..
Kendini sahile vuranlar!.
Cikma zamani gelmedi mi dipten?.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder