28 Ocak 2012 Cumartesi

venüs,kızıl bir gezegendi..


Evet.. Ayne oyleydi.. Nerden mi biliyorum?. Tanricasiyla tanistim.. Hatta o'na dokundum.. Elini tuttum.. Titreyerek.. Korkmadim hic.. Soguktu biraz.. Anlarsiniz ya,yaz esinntisiydi.. Biraz da alkolluydum.. O da oyleydi.. Ben ulastim o'na.. O an anlattim.. Beni be degil,tanri olarak say dedim.. O mu?. O beni secti tanriliga.. Ve ben o taci elimin tersiyle ittim.. Evet.. Ittim.. Hayatima terste girmisti.. Tavla da 5-o yemisti ve ben bahaneler uydurmustum.. Kizil saclariyla yakmaya baslamisti biraz beni.. Ama bir turlu o'na islakligimi anlatamadim.. Ve evet.. Kurumaya calisiyordum ama o beni hic takdir etmedi.. Edemezdi ki.. O bu dunya nin degil,venusun tanricasiydi.. Hakliydi.. Benim icin o kadindan sonrasi yok dediginde.. Ama sadece bu serzenisi yapmakta hakliydi.. Yoksa benim gibi bi cirkin icin o kadin asla son kadin degildi.. Bunu ben o'na soyleyemedim.. Cunku sabirsizdi.. Ama hakliydi.. O'nu sevmeye basladigimda odasinda buldum kendimi.. Sari - mavi pullara ellerimi surdum.. Ve genelde galibiyet alirdim.. Bir de siyah karton vardi.. Bir de benim yazilarimdan bir kac kesit.. Tuvaletlerinde ki kitaplari gordugumde,o evde yasaamak isteistim.. Ama digerleriyle degil.. Venusle.. Ya da tanricasiyla.. Uzun boyuna ragmen topuklu giydiginde kafami sola cevirme yeterliydi goz hizasina gelmek iicin.. Ve be kadinlarda en cok buna bayilirdim.. Bir de odasinda ki siyah beyaz seylere.. Mankeni vardi odasinda,belden assagisina ne oldugunu hic bilmedigim ki kafasida yoktu.. Ama gogsune cokonat ilistirmistim.. Kirmizi abajuru her gordugumde aklima hep yaramazliklar geliodu.. Tum bunlara sahip olan kadindi o.. Ya da ben kadin demistim o'na.. Aslinda tanricaydi.. Ve siz hic gormediniz o'nun sihirli anlarini.. Kulagima fisildadigi sozcukler,tam anlamiyla hayat tomurcuklariydi.. Anladim.. Anladigimda bu hayatta aslinda nefes alacak cok gun varmis farkettim.. En azindan hic gelmedigi evimin kapisina dayanacak kadar iddaaliydi bunu ispatlamak icin.. Ben hala zaman istiyordum.. Tanriya zamani nasil anlatabilirdim ki?. O bunu anlamadi.. Anlamadiginda hep ters ve sert konusurdu.. Bu benim tahammul edemeyecegim,hatta hic sevmedigim bir seydi.. Ama gercekten beni cezbedebiliyordu.. Fotograf makinasiyla beni olumsuzlestirdiginde anlamaliydim.. Insanlar olmemeliydi.. Gitmemeliydi.. Sevmemeliydi yasak seyleri.. Bunlarla yetinmeyen tanricamiz,bana kelimelerini doktu.. Sans istedi.. Beni tanri yapmak icin cok ugrasti.. Ben anlamamistim.. Cunku yaz sicaginda donuyordum.. Isitmak yerine isirdi durdu beni.. Ve ben kacmak istedim o berzah'tan.. Beni sevmisti.. Emindim ve ben boyle birsey istemistim hep.. Beni tanimayi cok erken basarmisti.. Mavi masali bir barin biralarini icerken,onu gercekten sevmistim bile.. Ama tek eksigimiz zamandi.. Saraplarimiz vardi.. Kana kana ictigimiz ruhlarimizin ciplakliginda ki saraplar.. Kutsal su gibi.. Olumsuzluk serbeti gibi.. Ve ben can yakmayi cok iyi bilirdim.. Ki bir kedinin sol yada sag yanindaki 3 tel biyiklari yaktigimda,tum hayatimda ki yaktigim canlardan daa cok uzulmustum o hayvana.. Bir de balkon kapisi cainda ki el izleri.. Disardan gecen birileri dokunmus olmaliydi.. Konumuz krep.. Sabah kahvaltisi.. Ve halil sezai.. Cok begendigim sapkayla oturdugum cam kenari.. Ve sirf suyu bedava verdikleri icin gittigimiz o bar.. Ben o bar'a hic gitmedim baska bi kadinla.. Her gittigimde aklima efes tavlasi gelirdi.. Sanki 6 kapisini alicakmissin gibi buruk bakardim masaya.. Ve gunler gunleri devirdiginde.. Sadece gorusmek icin gelmistim o avm ye.. Bir kutuyla gelip onume,beni oldurecegii nerden bilebilirdim ki?. Sirf iyi bir yazar olayim diye daktilo almisti bana.. Yaratmisti.. Bana bir araba alsa ayni sevinci yasardim.. O an ona sarilmak vardi icimde.. Ama bunu yapsaydim,tanricayi aldatacaktim.. Cunku iyilesmemisti henuz kanayan yaralarim.. Ve ayni gun gittigimiz pembe yalanli o ev.. Arkadaslari vardi masada.. Gormesini cok istedim o yalan dunyayi.. Ve defalarca sirf evdekilere verdigim 'gelecegim' sozunu tutmak icin.evinden gece 2 de cikip camlicaya yurudugumu bilmesini hic istemedim.. Bana dedigi sey suydu 'insanlara sans verilmeli'.. Hakliydi belki.. Belki de cok yersizdi soyledigi.. Yalniz unutulmamalidir ki sans,zamani geldiginde verilmeli.. Ve o kizil sacli tanri bunu anlasaydi,bu dunya da ki tum insanlari o'na inandirabilirdim.. Cunku kelimeleri bi kole gibi istedigim yere gonderebilirdim.. O venus'un tanrisiydi.. Ve bana venus'un ,kadinin,askin kizil renk oldugunu gosterdi.. Simdi kizil sacli kadinlara 2 kez bakiyorum.. Yalniz unuttugu en onemli sey belkide suydu 'bende satirlarin 1 numarali seytani'. Ateist oldugum zamanda cikti karsima bi tanri ve ben o'nun yapptigini yapiyorum simdi.. Hadi versene baa o sansi.. O taht'a cikarsana,o taci taksana.. Ve bende gostereyim yeryuzunde ki tum kadinlara, aslinda birer demo,kopya olduklarini.. Asiksindir.. Seviyosundur.. Belki de sen gercekte yoksundur.. Ama bende,evimde,satirlarimda varsin.. Ister 1 saat sonra,istersen 1 yil hatta 5 yil sonra.. Bakalim sen verebilecek misin o bahsettigin sansi.. Ben pisman degilim.. Yine yapardim ayni sey yasansa.. sana hislerim cafeden calinan bi siir kitabinda sakli kaldi.. Sayfalar gecmedikce birbirine ve tek bir kopyasi kalmayana dek o kitabin.. Oradalar.. Her gece uyudugun ve her sabaha uyandigin o oda da.. Tesekkur ederim tanri.. Venus'u ve kadinin rengini ogrettigin icin bana.. Yakmam gereken satirlar var simdilik idare et bi sise pet birayla.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder