5 Ocak 2012 Perşembe

Ne kadar kalabalık ulan benim yalnızlığım,?.

ne kadar kalabalik ulan benim yalnizligim!.. Sehrin en kuru mahallesinde sabahliyorum.. Hatta ben burada yasiyorum.. Arada bir cikiyorum eskiden guldugum caddelere,ayni neseyi yakalasam ne ala.. Birakin diyorum beni.. Birakin duseyim topraga.. Daldan sarkmis kurumus yaprak gibi.. Olmuyor.. Anlamiyor insanlar.. Insanlari anlarim da.. Peki ya bu sarkilar?. Onlara ne oluyor?. Anlamiyorum.. Bir de sen kokan kadinlar var bu sehirde.. Hele bir de dalgali siyah saclar.. Simdi diyeceksin ki amma abarttin beni.. Haklisin.. Seni abarttim.. Siradan bir kadin,siradan bir ask.. Ben aabarttim.. Bu sehirde ki kalabalikta gidip seni tuttum cikardim aralarindan.. Hataydi.. Belki degildi.. Simdi baktigimda ardima.. Bie yigin tecrube.. Sanmasin senden sonraki sevgilim onu sevmeyecegimi.. Sevecegim elbet.. Hemde delirircesine.. Ne diyorduk?. Haa.. Yalnizligim.. Ne kadar kalabalik ulan harbiden.. Baksana!. Yalnizken yazidigm yazida bile sen varsin,arkadaslarim var,sen kokan kadinlar var ve koca bir sehir... Yok yok.. Ben yazmaya devam edeyim.. Birakicaktim aslinda.. Ben yarin daktiloma serit alayim.. Sonra soyle bir yalnizliga uzanayim.. Nasil olsa birilerine carpar elim.. Bi kadehte kendime doldurayim.. Ne diyim sevgili.. Bir hayat seninle bitti.. Bir hayatta sensiz baslasin.. Varsin olsun bu da boyle bilinsin.. Bu adamin yolu artik mutlulukla kesissin!. Hop! Yalnizlar!.
Alayiniza saygilar!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder