Dedi ki 'herseyin bittigi yerdesin be olum.. Ölürken bile yalnizsin..
Yani bi kadin,bi adam yahut bi köpekle 5o yil beraber yaşasan,öldüğün
an yalnizsin.. Peki bu hesap,bu inat ve bu duruş niye?. Cevap
veremeyecek kadar da az düşündün.. Neyse,gidiyorum ben!'. Son
sözleriydi bunlar o'nun.. Sigarasini biramin içine atti,dumani odaya
üledi.. Ağir adimlarla kapidan cikti ve gitti.. Iyi adamdi.. Yeni bir
bira açtim kendime.. Ve bana biraktiği tek dal sigarayi yaktim..
Teoman dinlemek istedim.. Herhangi bir şarki.. Ama teoman.. Düşünmeye
başlamiştim artik.. Neden?. Neden yalnizliğim da terketti beni diye..
Cevap bulamayacak kadar salaktim o an!. Ayaklarimi sehpaya uzattim..
Tabla ayağimin dibinde olmasina rağmen ben külleri yere döküyordum..
Üşengeçtim.. Ya da yalnizliğimin izlerini her yere yaymak istemiştim..
Gözüm kitaplara takildi.. Sirasiyla sadece kitap isimlerini
okuyarak,bana birşey anlatmaya çaliştiklarini sanmaya başlamiştim..
Aslinda hiç bi bok anlatmiyorlardi.. Her biri diğerinden tam
bağimsizdi.. Tek ortak yanlari,birbirlerine yaslanmiş ön ve arka
yüzleriydi.. Sonra dayanamayip o'nu aramaya çiktim.. Kar yağiyordu
şehrimde ve bembeyazdi heryer.. Üşümeye başlamiştim.. O'nu
bulabileceğim her sokak lambasinin altina dikkatlice baktim.. Ve
sonunda o'nu hiç sevmediğim bir caddenin başinda uyuklarken buldum..
Vakit kaybetmeden şöyle dedim ' yağan kar bile az evvel ki ayak
izlerimi silebildiyse bir saatte,bu hayat varliğimi hatta tanrinin
nefesinden kopan ruhumu ne yapmaz ki?. Toparlan yalnizliğim.. Seni
buradan götürmeye geldim.. Şikayet istemiyorum.. En sevdiğin şarap,en
sevdiğin şarkilarla bekler bizi.. O çok sevdiğin kadini da düşündüm
geldim.. unutmadan!. '
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder