Umut besledim.. Biz için.. Suskunluklar vardı.. Fotoğraflar olacaktı..
Bizli.. Bazen dijital,çoğu kez tab edilmiş.. Kelimeler yarattım
heybemde.. Tüm anları yazılarımla ölümsüzleştirecektim.. Tüm yalak
kadınlara inat,kızıllıgın yaracaktı bu şehrin caddelerini..
Yolculuklar.. Uludağ kah izmir,kah istanbul.. Ortak şarkılarda,farklı
nakaratlar bulacaktık.. Ben kendimi objektifinde,sen kendini
cümlelerimde,biz kendimizi şarap şişelerinde sirkeye basacaktık.. Kış
gibi kokacaktık.. Kırılan buz sesleri,kekikli makarna tadında.. Sigara
kokusu boynun,anason tadı dudaklarım olacaktı.. Karın boşluklarımız
değecekti birbirine.. Sıcak.. Yumuşak,naif.. Ta ki sen sövene,bıkana
dek.. İşte öyle.. Fırlattım vapurun kıçından denize sana dair
umutlarımı.. Peşinden gitti sadece bir kaç martı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder