4 Şubat 2012 Cumartesi

Tek kişilik dev kadro!

Ölmeye korkan bir adamı oynuyorum bu aralar..

Çevremde alkış tufanı ve benzersiz yaratıklar var..

Sırf sen mutlu ol diye susuyorum,hergün..

Şimdi yine bana öyle bakacakalr,acıyacaklar..

Şimdi yine bana teselli verecek o boş boğazlılar.

Şimdi yine arkamızdan sallayacaklar..

Benim seni içimde öyle bir yere astığımı asla anlamadan , unut diyecekler..

Onlar en büyük küfrü hakedecekler..

Sen her gece iç çekip kokunu almaya çalıştığım o köşede,

Asılı kalıcaksın günlerce,yıllarca belki..

Kimse anlamaycak o saçlarında ki kıvrımları,

Kimseye de gülümsemeyeceksin bana gülümsediğin gibi..

Ben biliyorum.. Ben tanıyorum..

Ve ben bu hayat sahnesinde tek başıma kaldığım için,

Kendimden UTANIYORUM!.

Bak sevgili,

Nasıl güldürüyorum onları,mutlular..

Nasıl da haz duyuyorlar satırlarımda..

Alkışlıyorlar sevgili..

Beni.. Bizi tek başıma taşıdığım için..

Ben burada,bizim şehrimizin tam ortasında,

En içten sevgilerimle bizi döküyorum sahnelere.

Şimdi sevgili,çıkıp gelsen de selamlasak onları..

Ben son oyunumu oynasam..

Sen son sözünü haykırsan..

Perde kapansa ve bitse herşey..

Bir nefes alıp,veremeden ölmek gibi..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder