Sana bunları kül grisi renginde, bira köpüğü tadında ve şarap tortusu
kıvamında ki hayatımdan yazıyorum.. Siyahın toz tutan tarafından,
beyazın lekeli kısmından.. Gündüzün yağmurlu, gecenin soğuk olduğu
dünyadan..
Sabahları aynada gördüğüm paçozdan ibaretim.. Akşamları keyif,
geceleri geç saatlere sarkan daktilo sesleriyim.. Rayına oturmamış bir
hayatım, güncel dünya saatinden 5 dakika geride olan saatim.. Ve
kalenderiye insanların arasında en düzenli tipim..
Sana sesleniyorum :
En iyisi olmayabilirsin.. Senden daha güzel, daha çekici olanlar da
olabilir.. Ama sende onlarda olmayan bir şey var.. Gözlerinin
ardında.. Belki benim dilimde bunu tarif edecek TDK onaylı her hangi
bir kelime ya da kelimeler yok ve belki de ben sıralayamıyorum..
Yeteneksizim.. Belki aşk bu.. Belki aşkın başlangıcı.. Belki de sadece
sandığım bir şey.. Belki de senin bana inandırdığın bir şey.. Üzerinde
fazla durmuyorum.. Hissetmeyi seçiyorum.. Fazlasıyla da hissediyorum..
İliklerimden düşüncelerime kadar her bir santimetrekaresinde
varlığımın.. Tüm çirkinliğimle buradayım ben.. Tam karşında.. Ne bir
adım uzak, ne de bir adım yakın.. Gölgen gibi.. Gölgeler gibi..
Karanlık.. Gelir misin? Ortak olur musun bu karanlığa? Bırakalım
aydınlık insanlığın olsun.. Biz gece olalım.. Bırakalım güneş onlara
doğsun.. Biz hep ay gibi tutulalım.. Ama biz tutulalım.. Önemli olan
bu.. Sadece bu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder